Dit is zo’n maand, die met 3x knipperen voorbij is. Ik blijf dat toch verbazingwekkend vinden, dat de ‘oude mensen’ van vroeger (30ers, maar dat vond ik oud toen ik tiener was ;) ) gelijk hebben. Zij, die altijd zeiden ‘de tijd vliegt voorbij, voor je het weet ben je oud’. Belachelijk, vond ik dat. Maar nu ik zelf ‘zo oud’ ben, ben ikzelf zo iemand die het ook zegt.
Want het leven gaat snel voorbij.
De dagen vliegen voorbij.
De uren zijn om voor je het weet.
En tegelijkertijd kan de tijd helemaal stilstaan, zoals gister gebeurde toen ik met m’n vriendin die ik al ken sinds groep 7, in de welness was en het voelde alsof er niets anders bestond dan onze gezellige gesprekken.
Of afgelopen nacht, waarin Harvey de helft van de nacht op mijn borst sliep. Hij had voor het eerst meerdere uren met oma doorgebracht toen ik in de welness was, zijn eerste keer sinds zijn geboorte dat hij zonder mij of John was. En dat was intens voor hem (en voor mij ook, 2e keer zonder hem sinds ie geboren is, en voelde eigenlijk best kut maar ook wel weer lekker. Vet tegenstrijdig.). Dat deel van de nacht leek de tijd ook stil te staan, omdat er maar geen moment leek te komen dat hij tot rust kwam.
Soms vliegt de tijd voorbij omdat de invulling helemaal fantastisch is, zoals afgelopen week waarin we 3 dagen achter elkaar 4+ uur per dag met z’n drieën in de moestuin waren. Ik doe letterlijk niks liever met de jongens dan dat momenteel. Aanrommelen met z’n drieën in de tuin.
Soms staat de tijd stil als iets zo zwaar is, dat er geen einde aan lijkt te komen. Zoals wat ik ervaarde in die (maar) 2 minuten persen toen Harvey geboren werd en het voelde alsof het 20 minuten waren want deed zo intens pijn.
En soms is het andersom.
Dan vliegt de tijd, ondanks dat iets heel zwaar is. Zoals de afgelopen 2 jaar en 5 maanden dat mama dood is. Het voelt soms alsof ze gister nog hier was. Soms voelt het zelfs alsof ze helemaal niet dood is. Totdat ik, zoals gister, niet mijn eigen mama kan zien met mijn kleine baby maar er iemand anders dan zij op hem past. Met evenveel liefde voor Harvey, Jayson en mij, maar voor mij altijd anders, want ze is niet mijn eigen moeder.
Tijd.
Het bestaat helemaal niet.
En toch is het er.
We vergooien het aan kansloze dingen.
We verspillen het aan oeverloos gemaal, geroddel of gescroll.
We besteden het te weinig aan wat we echt graag doen.
We spenderen het amper aan hen die we echt liefhebben.
Tijd is er helemaal niet, en toch zijn we in staat het op een rare manier in te vullen.
Op te vullen.
Zonder dat het ons vervult.
Als ik toen ik 15 was en die ‘oude mensen’ van in de 30 had geloofd, dan had ik andere keuzes gemaakt. Dan had ik bepaalde beslissingen anders genomen, dan had ik sneller knopen doorgehakt. Dan zou ik langer stil hebben gestaan bij de dingen die toen ‘altijd en for ever’ zouden bestaan in mijn beleving – want voor je het weet zijn ze er niet meer.
En tegelijkertijd hoeven we niet terug in de tijd. Want we hebben vandaag.
En vandaag kunnen we anders beslissen.
Niet scrollen en wel samen zijn.
Niet af laten leiden en wel onze tijd bewust schenken.
Niet malen over niks maar besluiten nemen over dat wat ons leven, onze dag, een beetje fijner maakt.
Want ondanks dat tijd maar zomaar eens bedacht is door de Oude Egyptenaren en Mesopotamiërs, ondanks dat het niet vast te grijpen is, (want, laten we wel zijn, als je iets 1x per jaar ‘een uur vooruit’ en 1x per jaar ‘een uur achteruit’ kunt zetten, dan bestaat het per definitie niet. Als iets in beton gegoten is, dan kun je er niet aan sleutelen ‘omdat dat wat beter uitkomt’), kunnen we er wel bewuster mee omgaan.
Iemand met kort de tijd kan er namelijk veel meer uithalen dan iemand die 4x zo lang leeft.
Hoe je het leven indeelt, hoe je jouw tijd hier op aarde benut, is aan jou.
Nou. Genoeg overdenkingen ;)...
Even een korte opsomming van enkele artikelen die ik in de maand september schreef. Ik had immers beloofd om het wat meer te spreiden, en dat is redelijk gelukt. Hoewel het veel minder artikelen zijn dan ik wilde schrijven, m’n schrijflijst is heel lang, mijn werktijd is te kort. En dat is precies goed, want ik wil 90% van mijn tijd in het gezinsleven aanwezig zijn, wat per direct consequenties heeft voor de hoeveelheid werkuren die ik kan maken. En dat is een goed ding, het is immers een bewuste keus hoe ik mijn tijd wil besteden ;).
Ik schreef een artikel over piekeren, knopen doorhakken en mijn eigen dilemma
https://www.jeanetwolf.com/knopen-doorhakken-social-media-pauze-en-piekeren/
Ik schreef dit artikel over je kind(eren) zelfstandig leren spelen
https://www.jeanetwolf.com/je-kind-zelfstandig-leren-spelen/
Dit gebeurde op mijn pinterest account (hint: niet veel. Maar er staan wel een paar nuttige pins die ik gemaakt heb, die leiden naar artikelen + podcasts)
Pinterest Account Bekijken
Dit schreef ik over de bodybuild tijd + onze homegym (met vette foto’s van hoe ik eruit zag toen ik nog wel gespierd was ;)
https://www.jeanetwolf.com/onze-homegym-inclusief-fotos-en-prijzen/
Podcast opnames en hoogbegaafd zijn
Ondertussen ben ik ook weer wat podcasts aan het opnemen, maar daar wil ik eerst een buffertje hebben. Ik begin meestal een nieuw seizoen met gewoon kletsen tegen mn dictafoon en na een paar ‘afleveringen’ weet ik waar ik het echt over wil hebben. En die dingen ga ik dan delen.
Er zit vanalles in de pijplijn, er is ook vooral enorm veel dat ik graag voor de volle 100% wil aanpakken (zoals blog, pinterest, podcast, instagram, bedrijf leiden, de homeschooling opleiding volgen) en er zijn altijd doorlopend minstens 8 dingen die m’n interesse hebben. Dat hoort bij m’n profiel van hoogbegaafd zijn.
Heb ik dat eerder verteld eigenlijk? Denk het niet, van dat hoogbegaafd zijn. Ik vind dat altijd iets ‘raars’ om te vertellen. Ik heb een beetje een blokkade op zulke dingen vertellen. Maar anyway, ik kreeg dus jaren geleden de ‘diagnose’ hoogbegaafdheid. Wat een gekke benaming is want ziek is het niet haha (ja ziek-episch) maar toch. En kort door de bocht heb je meerdere soorten hoogbegaafdheid. En ‘de mijne’ is eentje waar ik enorm snel verbanden zie, heel anders denk dan de meeste mensen (en me ook heel vaak irriteer daardoor aan ‘mensen die langzaam denken’ – en dat is dus bijna iedereen ;) ), heel snel lees en leer en implementeer maar ook vooral heel snel tot de kern van iets kom (door het obsessief te bestuderen).
Ik weet niet beter dan dat ik zo denk, dus voor mij is het normaal.
Ik vind er ook niks bijzonders aan, want nogmaals, het is normaal voor mij. Als je enorm snel bent met hardlopen omdat je daar veel aanleg voor hebt, vinden de mensen aan de zijlijn dat wel gaaf maar jij ‘rent gewoon’. En dan toevallig een stuk sneller dan de rest.
Zo is dat ook met mijn denken.
Jayson en hoogbegaafdheid
Maar ik herken nu heel veel dingen al bij Jayson. Jayson is zeer snel en slim. Ter referentie (want ook dit schuw ik een beetje, voelt als ‘opschepperij’ maar dat is niet de intentie hiervan): Hij doet puzzels van 48 stukjes en is nu bij 60 stukjes gekomen die hij oefent. Kinderen vanaf 4 jaar beginnen dat ongeveer te kunnen. Jayson is vandaag 2 jaar en 5 maanden oud. Hij heeft een woordenschat van 4+ jaar en geeft antwoorden die kinderen van een jaar of 5 pas gaan geven. Zo zei hij laatst op de vraag ‘zullen we gaan lopen of zullen we met de bolderkar?’, ‘Allebei kan ook, lopen en met de bolderkar’. Dat klinkt voor ons volwassenen als een nogal logische reactie, want ja wie wil lopen loopt, wie wil zitten zit. Maar voor nog geen 2 en half jaar oud is dat wijs. Hoewel sommige letters dan weer niet lukken (de k is de t, dus Dikkie Dik = Dittie Dit.) en door die paar ontbrekende letters, is het dan weer lastig volgen als hij verhalen vertelt van letterlijk 8 of 9 zinnen achter elkaar. Tenzij je direct die vertaalslag van ontbrekende letters kunt maken zegmaar.
MAAR, Jayson is net als ik best terughoudend. Hij zegt alleen wat als het volgens hem nodig is. Behalve thuis, daar lult hij aan 1 stuk door. Als hij op zijn gemak is en de omgeving grondig heeft ontdekt, hij heeft zeker 15 minuten 'ontdooi-tijd' nodig altijd. Dan komt hij los. Tenzij er veel kinderen zijn die assertiever zijn dan hij (en dat is bijna iedereen).
Daarbij ligt het er ook aan of hij ergens zin in heeft of niet, want je hoeft hem absoluut niet iets te laten doen dat hij niet zelf wil. Dan loopt hij gewoon weg.
Herken ik ook wel ;)
Het lastige echter is dat bijna niemand in een ‘gewone’ omgeving kan omgaan met hoogbegaafdheid. Ik kreeg bijvoorbeeld altijd te horen ‘je bent te snel klaar, dat kan niet, doe nog maar een keer’. Wat super irritant is want daardoor was ik altijd ‘onderbelast’ in mn kunnen. Bij Jayson is het vrijwel altijd ‘nou doe die puzzel maar niet want die is voor 4 jaar en ouder’ ‘oh nee dit boek is nog niet voor jou dat snap je nog niet’. Overigens niet bij de opvang waar hij heen gaat op dinsdag- en woensdagochtend, daar letten ze zeer goed op het individuele niveau, wat echt super fijn is.
Gelukkig weten wij beter (John is mij immers gewend, en weet hoe ‘anders denkenden’ in elkaar steken ;). Dus daardoor kunnen we Jayson heel goed helpen in zn razendsnelle ontwikkeling.
Maar ook de andere kant op, door hem te helpen niet zo kort door de bocht te zijn als ik altijd was. Ik ergerde me namelijk vrijwel altijd aan iedereen die langzaam dacht. Vooral aan John. Ik snapte oprecht niet dat je zo tergend traag kunt denken. Dat vond ik van echt iedereen. Maar op een gegeven moment wende ik daaraan en schroefde ik m’n verwachtingen bij. Ik wist gewoon dat ik meestal dingen al lang wist, voordat iemand uitgepraat was, dat ik allang een oplossing zag maar dat die vaak te ‘vergezocht’ was voor de meeste mensen. Ik vond dat iedereen sneller moest denken en ‘gewoon niet zo dom moest doen'. Maar wat bleek nu… als iedereen om je heen een probleem is, ben je zelf misschien wel de afwijkende ;)
Het kostte mij jaren – lang terug ondertussen – om te leren snappen dat de meeste hersens anders werken dan die van mij. En pas toen kon ik ook beter verplaatsen in andere mensen. Pas toen leerde ik geduldig uitleggen ook al vond ik stiekem iemand te traag denken. En wist ik ook dat ik soms gewoon dingen moet doen omdat ik weet dat ze het beste zijn, zonder dat ik anderen ‘aan boord’ krijg – totdat ze het eindresultaat zien en dan wel snappen wat ik al die tijd al probeerde uit te leggen.
Jayson kan ik meenemen in hoe de meeste mensen denken. Gaat hem een hoop irritatie schelen, weet ik uit ervaring ;)
Anyway, om terug te komen naar hoe dit begon: Ik heb dus super veel dingen die ik heel graag volop wil doen en aangaan. En ben weer in meerdere studies gedoken met uiteenlopende onderwerpen, waar ik dan ook weer graag met je over wil praten. Maar die tijd – dat waar ik aan t begin over schreef ;) – kies ik bewust anders in te delen.
En soms vind ik dat wel een struggle.
Want ik vind oprecht alles leuk, heb overal zin in en het gaat me allemaal heel makkelijk af.
Maar tegelijkertijd is er toch maar ’24 uur in een dag’, ook al is tijd niet eens ‘echt’ iets ;). En die beperking vind ik soms jammer. Want ik weet tegenwoordig ook hoe ik me voel op 5 uur slaap per nacht. En dat is niet al te uitgerust hahaha. Dus nog meer slaap-uren inleveren om meer te kunnen schrijven en vertellen… mij niet gezien ;).
Goed.
Lang verhaal weer.
De links hierboven geven al een aantal artikelen van afgelopen maand.
Via pinterest kom je bij een aantal fijne podcast afleveringen.
Geniet van je tijd hier op aarde. En doe vooral dingen waardoor de tijd vliegt omdat het zo fijn is OF de tijd stilstaat omdat het zo fijn is ;)
Liefs en tot volgende maand!
