Knopen doorhakken, social media pauze en piekeren

Het is exact 5.00 uur in de ochtend, als ik dit schrijf.
Ik zit in het donker, op ons grote grondbed.
Harvey ligt rechts van mij op zijn schapenvacht te slapen.
Hij ligt wat te bewegen, maakt wat snurkgeluidjes, echt diep slaapt hij niet.
Links van mij is het bed leeg, Jayson slaapt boven bij John deze nacht.

Hoewel, leeg... Er ligt een eiwitpuddingbakje dat ik net heb leeggegeten, want ik had honger.

Een rare slaper, dat ben ik.
Niet een slechte slaper, want vaak slaap ik goed.
Niet een goede slaper, want vaak slaap ik slecht.
Niet een doorslaper, want ook zonder baby en peuter naast me, ben ik vaak 's nachts wakker.
Niet een wakkerligger, want ook met baby en peuter naast me kan ik makkelijk en snel slapen.
Het is soms het een, soms het ander, het is een beetje van allemaal.

Zoals ik ook super gemotiveerd en gepassioneerd kan zijn, vol nieuwe plannen.
Om de volgende dag me af te vragen wat eigenlijk het nut is van alle plannen die ik maak.

Neem nou social media, dit blog en 'een volging' bouwen.
Vanuit ons bedrijf Lifestyle of Business zie ik daar echt het nut van. Zakelijk gezien.
Vanuit mijzelf als prive persoon, die niet zo prive is want ik deel nogal veel openbaar ;), zie ik het nut er niet van maar haal ik er wel plezier uit.
Plezier ergens uithalen kan een nut opzich zijn.
Maar, de vraag 'is dit echt waar ik mijn leven aan wil besteden, ik hoef er immers geen geld mee te verdienen en behoefte aan meer werk op de hals halen heb ik ook niet, dus moet ik dit eigenlijk wel doen?' blijft steeds sluimeren.
Daar lag ik daarstraks over na te denken, zoals ik met grote regelmaat nadenk: Wat wil ik nou eigenlijk bereiken met dat online zichtbaar zijn?

Die vraag liet me net mijn laptop pakken en gaan schrijven.
Zodat ik met jou deze zoektocht kan delen.
Ik denk dat we allemaal zo'n soort zoektocht hebben, wellicht op een ander vlak, maar de zoektocht is er vast.

"Wat wil ik nou eigenlijk bereiken met online zichtbaar zijn?"
Zeker nadat ik nu dit blog gestart ben en gister letterlijk driekwart van de dag een volledige Pinterest-cursus heb doorlopen om te zien of dat zinvol kan zijn voor groei in bereik (Antwoord is Ja, pinterest is echt een heel handig medium blijkt, ik had er weerstand op want wist er niks van. Maar het is zeker zinvol).

Daarnaast neem ik al sinds 2016 podcast op. Nu al zeker een jaar geen 'eigen' podcast meer opgenomen. Maar in de LSOB podcast hebben we het vorige week weer opgepakt na een seizoens-stip. Ergens besluit ik steeds om m'n podcast volop te promoten want de afleveringen zijn enorm waardevol en diepgaand. Maar toch doe ik dat vervolgens maar halfbakken.
Ook deel ik flarden uit ons leven op instagram. Deel ik wat ik lees, doe, ervaar, wat ik waardevol vind om te vertellen.

De ene keer vind ik dat heel erg leuk.
Of laat ik het zo zeggen: Ik vind het altijd leuk, anders zou ik het simpelweg niet doen.
Of het nu instagram is, hier schrijven, de maandmails, ik vind alles leuk om te doen.
Zeker ook podcasts opnemen, dat is m'n lievelingsmedium.
Maar wat ik me nu al zeker 2 jaar lang af en aan afvraag is, 'waarom zou ik er niet gewoon mee stoppen?'
Met al die 'prive-dingen' delen.

Dan zou ik namelijk enorm veel tijd overhouden voor andere dingen.
Dingen die ik nu ook wel veel doe, zoals lezen, de moestuin in, lekker rommelen in huis, sporten, cursussen volgen over vet uiteenlopende onderwerpen.
En dan zou ik letterlijk nooit hoeven nadenken over 'ga ik wel of geen pinterest gebruiken'. Of 'oh dit is leerzaam, daarover ga ik delen'. 

Soms is niet weten wat je niet weet, het aller rustigste.

Als ik niet had gehoord dat pinterest slim is als blogger.
Als ik niet die youtube video's over pinterest had opgezocht.
Als ik niet vanuit die video's die cursus over pinterest had gekocht.
Dan had ik gister niet de hele dag die cursus zitten volgen, maar bovenal:
Dan had ik niet geweten dat het een hele goede stap is om te zetten.
En dan had ik überhaupt niet hoeven gaan afvragen of ik er tijd en energie in zou willen steken, want dan zou ik amper weten dat het bestaat.

Niet weten wat je niet weet is soms een hele verademing.
Iets wel weten maar daar niets mee doen is meestal een blok aan je been.
Zoals weten dat je zou moeten sporten, maar dat niet doen, en vervolgens balen van je luie ik maar toch ook geen zin hebben om te gaan sporten, en jezelf mentaal in elkaar slaan omdat je nu dus bewust een ongezonde keuze maakt door in je luiheid en excuses mee te gaan.
In zo'n geval verlies je aan beide kanten.

En dan komt het aan op knopen doorhakken.
Keuzes maken.
Beslissen wat je gaat doen, en daar op commiteren voor een bepaalde tijd.

Zoals bijvoorbeeld 'De komende 3 maanden ga ik 5x per week sporten'.
Dat vervolgens daadwerkelijk doen, inclusief weerstand en tegenzin.
Gewoon doen.
En dan de balans opmaken en zien wat het je bracht.
En wat het je gekost heeft.
Om vervolgens te bepalen wat zwaarder weegt: De winst of het verlies van je keus.

Knopen doorhakken is iets super simpels in de basis.
Het is simpelweg kiezen en daar vol voor gaan.
Het zware van keuzes maken zit hem in de periode direct na het doorhakken van een knoop.
Dat moment dat je toch gaat twijfelen of je wel optie A moest kiezen, en of B of C toch niet beter was.
Als je niet uitkijkt cirkel je zo weer terug naar het punt voordat je de knoop doorhakte: Twijfel, en in de knoop met alle keuzes en opties.

Zoals ik nu al schrijvend de knoop ook heb doorgehakt.
Ik ga de rest van dit jaar, wat nog 3.5 maanden is, commiteren op dit blog en pinterest.
Instagram is zo'n plek waar ook 'veel te brengen en halen' is maar die laat ik voor de rest van dit jaar los. Daar deel ik stories en verhaaltjes als ik zin heb, maar ga ik niet zitten nadenken over diepgaande nuttige posts - dat is voor dit blog.

Eind van het jaar kijk ik verder.
Vind ik het het echt waard om mijn vrije uren op de ene werkdag in de week, wanneer er geen kids om me heen zijn, te vullen met die dingen. Het dienen van anderen, het delen van waarde, het helpen om het leven van anderen leuker te maken door tips, handvatten en inzichten te delen online.

Misschien commiteer ik me daarna wel een kwartaal op 100% niks delen op prive gebied. Dat heb ik sinds 2012 toen social media een ding werd en ik mijn dietistenpraktijk en sportschool-leven startte nog nooit gedaan. 

Knopen doorhakken, zie je hoe makkelijk het is en hoe moeilijk tegelijk?
Ik bepaal net dat ik 3 maanden all-in ga met dit blog en pinterest.
Om 1 minuut later alweer te twijfelen omdat de optie van helemaal van de radar gaan ook aantrekkelijk lijkt.
Maar een commitment is een commitment, en niet een slap doel dat je vaarwel zegt als je weer eens twijfelt of geen zin hebt.

Dus, de rest van dit jaar ben ik sowieso hier te vinden. En als ik pinterest heb uitgevogeld vertel ik je er hier over zodat je daar dan ook kunt kijken als je wilt.

Het is nu 5.23 uur.
Het kostte me 23 minuten om te besluiten instagram te laten voor wat het is, dit blog en pinterest te omarmen en te kijken wat er dan uit voortkomt.
Hiervoor heb ik van kwart voor 3 tot kwart voor 5 wakker gelegen. Deels omdat Harvey honger had, ik wakker werd en niet weer in slaap viel. Deels omdat ik vervolgens bewust koos te gaan denken over dit 'dilemma' waar ik net over geschreven heb, zonder daadwerkelijk knopen door te hakken.

Knopen doorhakken is niet moeilijk.
Je houden aan je net doorgehakte knoop, en de stap daarvoor namelijk überhaupt een knoop gaan doorhakken en te stoppen met doelloos piekeren over je opties, dat is het lastige.

Maar nu ligt de bal bij jou.
Welke knoop heb jij door te hakken?
Waar stop je met piekeren en rondjes dwalen, en waar ga jij je de rest van dit jaar 100% om commiteren?

Extra steuntje nodig?
In aflevering #39 van de University of Excellence podcast stel ik je 3 vragen die je kunnen helpen je levensdoel te ontdekken.