Er zijn niet veel dingen waarvan ik denk dat we vrijwel de enige zijn die het meemaken, Bijna alle dingen in het leven kunnen voelen alsof wij de enige zijn die het ervaren, maar vrijwel altijd als je er iets over deelt ontdek je dat heel veel mensen iets soortgelijks ervaren hebben. Je staat er nooit echt alleen in, hoewel het wel zo kan voelen.
Toch is de slikangst, eetuitdagingen en het vele overgeven dat Jayson zijn eerste levensjaren ervaarde, wel iets waar ik ondertussen van denk dat we een heel erge uitzondering zijn.
En speciaal voor die handvol andere ouders in Nederland en Belgie die dit wellicht ook ervaren, dit artikel. Want jemig de pemig, wat een enorme weg was dit zeg. Een kind met slikangst, eetproblemen en moeten-leren-eten tot hij zo'n 3 jaar was.
Niets op gebied van eten was vanzelfsprekend voor ons.
Vorig jaar deelde ik deel 1 hierover.
Vandaag deel ik deel 2 om dit hoofdstuk uit ons leven af te sluiten.
Dit is waarmee ik blog deel 1 vorig jaar september afsloot:
"We krijgen vaak de opmerking "Maar gelukkig ziet hij er goed uit!"
En dat is zo, dat is fijn.
Toch is en blijft het, ondanks dat we er een goed ritme in gevonden hebben, vervelend.
Want liever zouden we willen dat hij 'gewoon' mee eet.
Tegenwoordig zijn de eet-dagen ongeveer zo:
Dan drinkt hij 200-400ml vers geperst groentesap,
200-400ml smoothie met veel groente + een banaan en bevroren bessen.
Ongeveer 1-2x per week eet hij een half ei.
Ongeveer 1-2 keer per week 1/2e tot 3/4e plak brood.
Ongeveer 1x per week een stukje cracker.
En 2-3 keer per week eet hij enkele happen avond eten mee.
Als hij naast groentesap en smoothie echt niks vasts eet - wat nog altijd veel dagen per week is - krijgt hij nutrilon erbij. Het is simpelweg een gedoe, en dat is niet fijn. Ook al is het fijn dat hij fit is, goed groeit en zeer goed ontwikkelt."
Het duurde tot ongeveer zijn 3e levensjaar, iets er voorbij, voor hij meer ging eten.
De eerste 3 jaren at Jayson dus letterlijk op een dag 1 smoothie + 1 beker groentensap. En verder niks. Wat inhield dat we alles aan moesten vullen met nutrilon en supplementen om te voorkomen dat hij teveel afviel.
En in de week at hij in totaal 0.5 ei, 0.5 plak brood, 0.25-0.5 stuk cracker, soms wat hapjes avond eten.
Heel af en toe had hij een dag dat hij echt goed at, en dan at ie super veel fruit (tenminste, 'super' is relatief, dat was dan een hele banaan, of een heel schaaltje druiven oid). Of ineens een keer een hele plak brood. Maar dat was zeer, zeer zeldzaam.
Hij at gewoon niet. Hij durfde niet, wilde niet, het interesseerde hem ook niet.
Toch was er, zeker na die NEI sessie waarover ik in blog deel 1 vertel, geen verdere onderliggende oorzaak meer. Fysiek, spiritueel en mentaal waren uitgesloten na allerlei onderzoekjes en hulp van dokter en logopedist etc.
Zo rond 2.5 jaar leeftijd werd het eten soms ietsje meer. Ging er een heel ei in op een dag. Kreeg hij interesse in soms een stuk brood.
We hebben vooral heel veel geduld gehad. Omdat we wisten dat er niks 'onder' zat, hadden we ook kunnen pushen. Maar eten is zo'n 'ding' voor hem, nu nog steeds hoor maar dat vertel ik zo, dat als we zouden pushen (wat we wel eens deden) dan at ie weer dagen niet. Eten moest echt op zijn eigen tempo. Nu wordt dat altijd geadviseerd. Maar het is nogal een verschil als je kind van 6 maanden 'op eigen tempo' ontdekt, of je een peuter van 2.5 jaar oud hebt die nog nooit in zijn hele leven een heel normale lunch of bord avond eten in het geheel heeft kunnen eten.
Ons geduld was oneindig, maar we twijfelden regelmatig of we niet meer druk moesten toevoegen.
Zodra we dan wat druk toevoegden (ook geen smoothie en groentesap meer geven en eisen dat ie gewoon vast ging eten bijvoorbeeld) werkte zo averechts (niet meer eten dagenlang) dat we toch besloten alles echt op zijn tempo te doen.
Langzaamaan ging hij wat meer testen.
Het is niet dat Jayson 'lekkere' dingen wel at. Hij at nooit koekjes, dropjes, chocola. Het enige lekkers waar hij wel uitzondering voor maakte was een paar likjes van een cornetto of een raket-ijsje. Nooit een hele, maar een paar likjes ging.
Hij was niet selectief wat dat betreft. "Eten" in het algemeen was gewoon niks voor hem.
Tussen 2.5 en 3 jaar bleven we regelmatig heen en weer gaan tussen 'druk toevoegen' of toch 'eigen tempo'. Eigen tempo won het gelukkig steeds. Uiteindelijk ging hij steeds iets meer testen. 1 hapje van iets dat voor hem heel spannend was, zoals een stukje pizza (veel smaken, gekke structuur). Hij ontdekte dingen die hij wel graag at zoals rijst en pasta, cracker met kruidenboter en peer. Van die 'veilige' dingen ging hij steeds meer oefenen.
Maar nooit pushten we dat een peer 'op' moest. Vaker wel dan niet stopte hij na enkele happen.
Na een tijdje ging hij er rare eetgewoontes bij krijgen, zoals appel eten maar dan maar 1x de appel 'rond' eten (alsof een muisje rondom de appel 1 klein spoor eruit gegeten had) en daarna was het klaar. Soms lachten we er samen om, soms vroeg ik of ik hem in stukjes moest doen. Soms at hij dan stukjes op, soms hoefde hij echt niet meer.
Wat ons hielp was ook echt het besluit 'wat ie eet, eet ie en we zullen niet weer gaan pushen'. Dat gaf ons rust (nooit meer druk maken om eten, alles wat ie at was mooi meegenomen). En hem ook de rust om in vrijheid testen en ervaren.
Rondom zijn derde verjaardag kreeg hij steeds wat meer durf. Zo durfde hij zowaar 1 hap van zijn eigen verjaardagstaart te eten toen hij 3 werd (ook weer veel smaken, gekke structuur). En ging er steeds vaker 1 of 2 crackers met kruidenboter in. Ook ging hij rond 3 jaar en 1-2 maanden ongeveer steeds vaker een bord avondeten leeg eten.
Momenteel is Jayson 3 jaar en 4 maanden oud, en hij eet relatief gewoon
Als ik dit schrijf is het begin september 2024. We zijn sinds net een maand op het punt dat we niet meer overal ons eigen (vloeibare) eten mee heen hoeven nemen. Omdat we nu weten dat als het echt moet, hij wel iets eet. Nog steeds kleine porties. Eten met andere mensen doet hij liever niet (bijvoorbeeld in een restaurant met onbekenden erom heen). En iedere dag blijft vloeibaar in de vorm van smoothies zijn voorkeur. Maar, we zijn het kantelpunt voorbij. Vanmorgen at hij zowaar helemaal op eigen initiatief een vers gebakken plak zuurdesembrood met boter en honing. Of nouja, een halve plak, maar volledig spontaan. Voor ons is dat iets heel bijzonders.
Zeker nu we Harvey (1 jaar 4 maanden) als 'vergelijking' hebben die het normale eet-pad bewandeld. Hij eet iedere dag meer dan Jayson, gevarieerder, test vanalles, eet 'gewoon' met de pot mee. Iets dat we niet kenden.
Mij had het geholpen als ik in onze reis van Jayson zijn eten in ieder geval van 1 iemand een herkenbaar verhaal had kunnen lezen of horen. Want toen zelfs logopedisten gingen zeggen 'dit heb ik niet eerder mee gemaakt' en 'ik heb geen verdere tools en handvatten, ik kan helaas niet verder helpen', wist ik soms echt niet wat we dan wel moesten doen.
En dus deed ik het enige dat ik wist: Mijn gevoel volgen. Ik wist altijd wel dat hij al z'n voedingsstoffen binnen kreeg door de moeite die ik in de smoothies en groentesappen en notenmelk stopte. Ik wist dat hij met de aanvullende supplementen zoals omega 3 ook die extra's binnenkreeg. Omdat ik me nooit een seconde heb drukgemaakt of ie wel 'alles binnen kreeg' - ik wist immers dat dat zo was - kon ik de 'hoe' loslaten. Hoe hij het binnenkreeg, maakte me uiteindelijk niet uit. En dat gaf rust. En ook het vertrouwen dat we het echt op zijn tempo konden doen.
Een laatste praktische tip: De Squeasy
Als je kind echt niet eet (en je weet dus wat ik bedoel met 'echt niet eet' - onze ervaring is dat dat betekent 'letterlijk niks eet') en de enige uitweg lijkt om alles vloeibaar te maken. Dan kun je eventueel ipv alles in een fles (want een glas of beker ging hier ook al niet, ook dat was te spannend) overstappen op 'Squeasy's'. Dat zijn herbruikbare sileconen knijpzakjes die je zelf kunt vullen. Als t moet kun je er zelfs gewoon soep indoen. Voor ons een uitkomst. Ik ontdekte het wel pas zeer laat, maargoed, wellicht heb jij er eerder wat aan dankzij deze tip ;)
Al met al zijn we voor mijn gevoel nu in de laatste fase. Nog ietsje terugschroeven gaandeweg met de smoothies, zodat er nog iets meer gekauwd moet gaan worden. En dan denk ik dat hij rond zijn 4e verjaardag wel ongeveer op een standaard eetpatroon kan zitten. Aangevuld met groentesappen en smoothies voor de voedinsstoffen, maar dan uit een beker ipv uit een squeasy ;) Maar...Dat komt wel, stap voor stap.
